واژه پليمر از كلمه يونانى( پلى ) به معنی چند و ( مر ) به معنی واحد و يا قسمت ایجاد شده است.
پليمرها را اشتباها رزين، الاستومر و پلاستيك نيز نام می برند.
در صورتی كه پلاستيك فقط يك صفت است كه براى موردهایی به كار مى رود كه توانایی تغيير شكل بر اثر فشار را دارا هستند و اغلب به طور غلط به عنوان يك كلمه اصلى براى صنايع پلاستيك و توليدات آن به كار مى رود.
صنعت پلی اتیلن در ابتدا كلمه پليمر توسط شيمى دانى به نام رنالت در سال 1835، به کار رفته شد و اولين كاربرد تجارى مواد پليمرى در سال 1834 با كشف كائوچو شروع شد بنابراین اولين پلاستيك مصنوعى با نام نيترات سلولز در سال 1862 كشف و در سال 1868 روانه بازار شد. نايلون در سال 1938، پلى اتيلن در سال 1942 پلى پروپيلن در سال 1957، پلى بوتيلن درسال 1974و پليمرهاى كريستال مايع براى ساخت اجزاى الكترونيكى در سال 1985رايج گرديدند. پليمرها به سه نوع پليمرهاى طبيعى، طبيعى اصلاح شده و مصنوعى تقسیم بندی مى شوند. اولين پلاستيكهاى صنعتى به روز حدود 100سال قبل توسعه يافتند اما در دهه هاى اخير رشد افزایش و تنوع در صنايع اتفاق افتاد.
تقریبا 60 پليمر بسيار مهم تا كنون به بازار ارائه شده كه مشتقات آنها به بيش از 2000 مورد مى رسد و تا امروز هم در حال افزايش است.
پلى اولفين ها پليمرهاى گرما نرم با خاصیت تقريبا شبیه به هم و فرمولاسيون نزديك به هم هستند كه انواع شناخته شده آنها پلى اتيلن ها، پلي پروپيلن ها و پلى بوتيلن ها هستند كه در صنايع لوله، كاربرد بیشتری دارند .
از لحاظ انبساط ،مقاومت در برابر حلالها، مقاومت كششى، مقاومت فشردگى، و مقاومت حرارتى و نفوذ پذيرى گازى پلى‌پروپيلن ها امتياز بالاتری نسبت به پلى اتيلن ها دارند و به دلیل مقاومت حرارتى و مقاومت كششى پلى پروپيلن ها از پلى بوتيلن ها مناسب تر هستند. اين نمونه ها از جمله مهمترين موردهایی هستند كه در صنعت لوله كشى آب سرد گرم مورد نظر هستند و باعث امتياز پلى پروپيلن ها مى شوند. لازم به ذکر است که در اين ميان لوله هاى با تركيب پليمر و آلومينيوم نيز توليد شدند كه به دليل گرانى و اتلاف حرارتى و ... به علت وجود فلز در آنها به طور زیاد مورد استقبال قرار نگرفت.
